Sponsoren voor KIKOV

Ik ben Katleen, de dochter van meter (Mieke) en de mama van Sara. Een jaar geleden kwam meter terug naar huis van de Camino en Sara vroeg of ze volgende keer ook mee een deel van de Camino mocht stappen.We hebben hier niet lang moeten over nadenken en vonden dat dit een unieke ervaring voor beiden zou kunnen zijn. Meter zag dit direct zitten en stemde toe. Sara spaarde duchtig haar centjes om het vliegtuigticket te betalen. Oorspronkelijk ging de opbrengst van hun tocht naar een ander goed doel, maar toen we het nieuws van onze oudste zoon kregen, voelde ik dat we het geld aan een ander doel moesten geven nl. KIKOV. Na de diagnose van kanker bij Mattias werden wij goed opgevangen en begeleid door een heel team van mensen. Ik vernam dat een deel van de praktische ondersteuning gesponsord werd door KIKOV. Door deze organisatie werd er mij veel uit handen genomen en was er een goede begeleiding voor broer en zus. Daarom was mijn keuze snel gemaakt en stemde mijn moeder hier ook mee in. Dus alles gaat recht naar een goed doel, dichtbij naar mensen die het echt nodig hebben in een moeilijke tijd.

De weg van Compostella naar Muxia

maandag 21 augustus 2017

21 augustus 2017 Muxia

Hallo het is weer met Sara,
We zijn rond een uur of 8 opgestaan, dan zijn we in een restaurant   croissants gaan eten. Dan zijn we naar de Seniora al barca geweest , daar hebben we de boot gezien die  omgedraaid was en  een paar meter verder lag het zeil en als je daar 9 keer onder kroop dan genees je van Reuma. Dan is meter op de kant gaan zitten en ik ben ondertussen op de rotsen geklommen. We hebben ook het gedenkteken gezien, er was een olietanker, die tegen de rotsen is gekomen, alle olie lag op de rotsen en in het water. Dan zijn we in een restaurant gaan eten. Erna zijn we gaan zwemmen in de zee, ik was er bijna helemaal in, en dan riep meter dat ik moest komen. Een mevrouw zei dat er gevaarlijke beesten met stekels in de zee zitten, en als die u prikken dan moet je naar het ziekenhuis . Dus ben ik er niet meer in gegaan, dan zijn we iets in een café gaan drinken, een uurtje later kwam er een mevrouw met een puppy, super cute, die heeft heel lang op mijn schoot gelegen, ze was in slaap gevallen en dan heeft ze geplast op mijn broek  en toen gingen we weg. EN DAN IS DE DAG Gedaan.  
Gisteren was het over de dertig graden met een fris windje,  vandaag was het nog heter maar zonder een zuchtje wind. De wandeling naar de kerk viel nog mee, de klim tot op een hoge rots hebben we afgelast, de terugtocht door de duinen viel niet echt mee. Wat heel erg meeviel was dat we de Muxia in het bureau van toerisme, vlak bij de refugio kregen. Na de middag heeft Sara al wat op de blog geschreven en ik heb een kleine siësta genomen. Een hele tijd hebben we op een terras gepraat met een Fransman uit Lille. Hij had net zijn 5de Camino gelopen.
We slapen hier in dezelfde refugio en morgen nemen we dezelfde bus naar Santiago en we vertrekken ook op dezelfde dag in Santiago.
En morgen in Santiago gaan we genieten van al wat deze stad te bieden heeft: tapas gaan eten in "El Obispo", naar de Tunas Compostelanos luisteren, naar de levende standbeelden kijken, mee omhoog en omlaag gaan met het wierookvat, een rit maken met het toeristisch treintje...
Maar dat is voor morgen en overmorgen.