Sponsoren voor KIKOV

Ik ben Katleen, de dochter van meter (Mieke) en de mama van Sara. Een jaar geleden kwam meter terug naar huis van de Camino en Sara vroeg of ze volgende keer ook mee een deel van de Camino mocht stappen.We hebben hier niet lang moeten over nadenken en vonden dat dit een unieke ervaring voor beiden zou kunnen zijn. Meter zag dit direct zitten en stemde toe. Sara spaarde duchtig haar centjes om het vliegtuigticket te betalen. Oorspronkelijk ging de opbrengst van hun tocht naar een ander goed doel, maar toen we het nieuws van onze oudste zoon kregen, voelde ik dat we het geld aan een ander doel moesten geven nl. KIKOV. Na de diagnose van kanker bij Mattias werden wij goed opgevangen en begeleid door een heel team van mensen. Ik vernam dat een deel van de praktische ondersteuning gesponsord werd door KIKOV. Door deze organisatie werd er mij veel uit handen genomen en was er een goede begeleiding voor broer en zus. Daarom was mijn keuze snel gemaakt en stemde mijn moeder hier ook mee in. Dus alles gaat recht naar een goed doel, dichtbij naar mensen die het echt nodig hebben in een moeilijke tijd.

De weg van Compostella naar Muxia

zaterdag 12 augustus 2017

12 augustus Negreira

Hallo het is weer met Sara, smorgen's hebben we lekker in de refugio gegeten daarna, zijn we vertrokken.Het was vandaag een vermoeiende dag, het was heel warm, maar ons resultaat is heel goed, we hebben vandaag 12,5 km gestapt. We hebben tussen door ook in een café gezeten een paar kilometers verder, hebben we ergens gaan eten 🍲 een broodje, daar hadden we veel uitzicht op hele mooie rivier en brug. Maar nu is het wel goed, mijn voeten doen pijn, nu zitten we in de refugio Lua. We hebben in totaal al 24 km gestapt. Ik ben heel blij met onze dag

Gisterenavond was het heel gezellig, maar Sara zou wel willen dat er hier vanavond wat te doen was: niks te doen, geen museum, niks.
We hebben deze voormiddag voor de kleine Camino de hoogste helling overwonnen, gedurende meer dan een uur ging het heel steil naar omhoog. Het was om halftien al vrij warm, maar Sara had een oplossing: alle honderd meter stond er een stenen bank en daarop gingen we dan zitten om wat af te koelen. Gelukkig waren we een uur vroeger vertrokken dan de dag tevoren en moesten we niet te lang in de grote hitte lopen, De volgende dagen wordt het nog heter, maar we doen het rustig aan en vertrekken al rond half acht.
Sara doet het heel goed, ze kloeg over zere benen, maar na de douche en de was, wilde ze alweer op stap. Een uur tevoren hadden we een grote bocadillo gegeten met kaas. Ze had alweer honger,  ongelooflijk wat ze kan verstouwen. We zitten nu in een slaapzaal met 40 slaapplaatsen met een lieve hospitalero (herbergmoeder)..









Sara wilde weten wat ik geschreven had. Het was in orde